“Συμμετοχή του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου στο Διαγωνισμό «ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ-ΜΕΡΑ 2014-2015»
Στα πλαίσια της συμμετοχής του σχολείου μας στο Διαγωνισμό «ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ-ΜΕΡΑ 2014-2015» πραγματοποιήσαμε την ερευνητική εργασία με τίτλο « Η ιστορία των σχολείων της περιοχής μας: Από την περίοδο της Αγγλοκρατίας μέχρι τη λειτουργία του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου».
Σκοπός της ερευνητικής εργασίας μας ήταν η συλλογή στοιχείων για τα δημοτικά σχολεία των κοινοτήτων μας (Νικηταρίου, Ποταμίου, Βυζακιάς και Κανναβιών) και η καταγραφή της ιστορίας λειτουργίας τους.
Η λειτουργία των δημοτικών σχολείων στην Κύπρο έχει απασχολήσει πολλούς ερευνητές και μελετητές. Έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί πολλά άρθρα και βιβλία. Στα πλαίσια της δικής μας έρευνας έχουμε μελετήσει αποσπάσματα από τα βιβλία «Ιστορία της Ελληνικής Εκπαίδευσης» των Π.Περσιάνη και Π.Πολύβιου και «Η Παιδεία εν Κύπρω επί Αγγλοκρατίας 1878-1946» του Κ. Μυριανθόπουλου.
Σύμφωνα με τον κ.Μυριανθόπουλο τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας υπήρχε έλλειψη δασκάλων. Έτσι έρχονταν δάσκαλοι από την Ελλάδα και εφάρμοζαν την αλληλοδιδακτική μέθοδο. Επίσης τα περισσότερα σχολικά κτήρια στα χωριά ήταν συνηθισμένα σπίτια χωρίς παράθυρα, με δάπεδο από χώμα και χωρίς σχολικά έπιπλα. Την άνοιξη το μάθημα γινόταν έξω, κάτω από δέντρα ή καλύβες. Τα σχολεία ήταν μικτά αγοριών και κοριτσιών, ενώ πολλά σχολεία ήταν σχολικά συμπλέγματα 3 – 4 χωριών. Πολλές φορές οι μαθητές περπατούσαν 3-4 μίλια για να πάνε σχολείο.
Σύμφωνα με τους κ.Περσιάνη και κ.Πολυβίου κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας δεν δινόταν καμιά οικονομική βοήθεια στα ελληνικά σχολεία. Τα σχολεία λειτουργούσαν με εθελοντικές εισφορές και λαμβάνοντας οικονομική βοήθεια από την εκκλησία. Αυτό συνεχίστηκε και στα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Το 1881 η αγγλική κυβέρνηση αποφάσισε να προσφέρει οικονομική βοήθεια και στα ελληνικά σχολεία, με βάση κάποιους όρους που περιέχονταν στην εγκύκλιο της 26ης Ιουλίου του 1881, που στάληκε σε όλες τις κοινότητες. Το 1897 εφαρμόστηκε ένα νέο σύστημα, που καθιέρωνε τη γενική υποχρεωτική φορολογία, έτσι ώστε να δίνεται μεγαλύτερη χορηγία στα σχολεία. Το σύστημα της επιχορήγησης διατηρήθηκε ως το 1923. Τη χρονιά αυτή ψηφίστηκε ο εκπαιδευτικός νόμος του 1923, με τον οποίο η Κυβέρνηση ανέλαβε όλα τα έξοδα των δημοτικών σχολείων. Για την αντιμετώπιση των δαπανών ο νόμος του 1923 προνοούσε και την επιβολή επιπρόσθετης φορολογίας στους κατοίκους.
Στις 13 Φεβρουαρίου 2015 επισκεφτήκαμε με την τάξη μας το Κρατικό Αρχείο. Σκοπός μας ήταν να μάθουμε πότε λειτούργησε για πρώτη φορά το κάθε σχολείο. Με τη βοήθεια της κ.Κούλας Πιερή, λειτουργού στο Κρατικό Αρχείο και της κ.Έφης Παρπαρίνου, εφόρου του Κρατικού Αρχείου, μελετήσαμε τα Μητρώα Δασκάλων –Μαθητών κατά τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας (κωδικός συλλογής Ε19). Σύμφωνα με τα στοιχεία από το Κρατικό Αρχείο το Δημοτικό Σχολείο Βυζακιάς λειτούργησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1890 με δασκάλους τους Γεώργιο Χατζηχαραλάμπους και Χαράλαμπο Μιχαήλ. Το Δημοτικό Σχολείο Κανναβιών λειτούργησε για πρώτη φορά το 1907 με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Χατζηκυριάκου και μαθητές 16 αγόρια. Το Δημοτικό Σχολείο Ποταμίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1908 με δάσκαλο τον παπα-Δημήτρη Στυλιανού και με μαθητές 19 αγόρια. Το Δημοτικό Σχολείο Νικηταρίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1923 με δασκάλα την Καλλιόπη Παπαϊωάννου. Από το 1911 μέχρι και το 1923 τα παιδιά από το Νικητάρι πήγαιναν σχολείο στη Βυζακιά.
Τα σχολεία ήταν μικτά αγοριών και κοριτσιών. Φυσικά κατά τα πρώτα χρόνια τα αγόρια ήταν πολύ περισσότερα από τα κορίτσια. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι τα κορίτσια έπρεπε να μένουν σπίτι, να κάνουν δουλειές και να φροντίζουν μικρότερα αδέρφια. Οι δάσκαλοι στα σχολεία μας ήταν ένας ή δύο και εφαρμοζόταν η αλληλοδιδακτική μέθοδος, η οποία ήταν η διδασκαλία πολλών μαθητών από ένα δάσκαλο με βοηθούς τους πρωτόσχολους μαθητές.
Τα πρώτα σχολικά κτήρια χτίστηκαν με την εθελοντική βοήθεια των κατοίκων της κάθε κοινότητας, ενώ σύμφωνα και με τα σχόλια των Άγγλων επιθεωρητών οι μαθητές πολλές φορές έκαναν μάθημα έξω από την αίθουσα (την άνοιξη και το καλοκαίρι).
Η κρατική χορηγία που δινόταν στα σχολεία μας ήταν πολύ μικρή σε σχέση με το ποσό που πλήρωνε η κοινότητα και η εκκλησία για τη λειτουργία των σχολείων μας. Από το 1923 ολόκληρο το ποσό δινόταν από την αποικιακή κυβέρνηση, η οποία φυσικά το συγκέντρωνε από επιπρόσθετες φορολογίες που επέβαλλε στους κατοίκους.
Η ερευνητική εργασία μας θα δημοσιευθεί σε ένα μικρό βιβλιαράκι από το σχολείο μας με τίτλο «Η ιστορία των σχολείων Νικηταρίου, Βυζακιάς, Ποταμίου και Κανναβιών» και θα αποτελέσει ένα μικρό λιθαράκι στην καταγραφή και διάσωση της ιστορικής ταυτότητας των σχολείων της περιοχής μας.
Πιο κάτω παραθέτουμε διάφορες δημοσιεύσεις από Εφημερίδες για την έρευνα μας:
Στα πλαίσια της συμμετοχής του σχολείου μας στο Διαγωνισμό «ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ-ΜΕΡΑ 2014-2015» πραγματοποιήσαμε την ερευνητική εργασία με τίτλο « Η ιστορία των σχολείων της περιοχής μας: Από την περίοδο της Αγγλοκρατίας μέχρι τη λειτουργία του Περιφερειακού Δημοτικού Σχολείου Ασίνου».
Σκοπός της ερευνητικής εργασίας μας ήταν η συλλογή στοιχείων για τα δημοτικά σχολεία των κοινοτήτων μας (Νικηταρίου, Ποταμίου, Βυζακιάς και Κανναβιών) και η καταγραφή της ιστορίας λειτουργίας τους.
Η λειτουργία των δημοτικών σχολείων στην Κύπρο έχει απασχολήσει πολλούς ερευνητές και μελετητές. Έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί πολλά άρθρα και βιβλία. Στα πλαίσια της δικής μας έρευνας έχουμε μελετήσει αποσπάσματα από τα βιβλία «Ιστορία της Ελληνικής Εκπαίδευσης» των Π.Περσιάνη και Π.Πολύβιου και «Η Παιδεία εν Κύπρω επί Αγγλοκρατίας 1878-1946» του Κ. Μυριανθόπουλου.
Σύμφωνα με τον κ.Μυριανθόπουλο τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας υπήρχε έλλειψη δασκάλων. Έτσι έρχονταν δάσκαλοι από την Ελλάδα και εφάρμοζαν την αλληλοδιδακτική μέθοδο. Επίσης τα περισσότερα σχολικά κτήρια στα χωριά ήταν συνηθισμένα σπίτια χωρίς παράθυρα, με δάπεδο από χώμα και χωρίς σχολικά έπιπλα. Την άνοιξη το μάθημα γινόταν έξω, κάτω από δέντρα ή καλύβες. Τα σχολεία ήταν μικτά αγοριών και κοριτσιών, ενώ πολλά σχολεία ήταν σχολικά συμπλέγματα 3 – 4 χωριών. Πολλές φορές οι μαθητές περπατούσαν 3-4 μίλια για να πάνε σχολείο.
Σύμφωνα με τους κ.Περσιάνη και κ.Πολυβίου κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας δεν δινόταν καμιά οικονομική βοήθεια στα ελληνικά σχολεία. Τα σχολεία λειτουργούσαν με εθελοντικές εισφορές και λαμβάνοντας οικονομική βοήθεια από την εκκλησία. Αυτό συνεχίστηκε και στα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Το 1881 η αγγλική κυβέρνηση αποφάσισε να προσφέρει οικονομική βοήθεια και στα ελληνικά σχολεία, με βάση κάποιους όρους που περιέχονταν στην εγκύκλιο της 26ης Ιουλίου του 1881, που στάληκε σε όλες τις κοινότητες. Το 1897 εφαρμόστηκε ένα νέο σύστημα, που καθιέρωνε τη γενική υποχρεωτική φορολογία, έτσι ώστε να δίνεται μεγαλύτερη χορηγία στα σχολεία. Το σύστημα της επιχορήγησης διατηρήθηκε ως το 1923. Τη χρονιά αυτή ψηφίστηκε ο εκπαιδευτικός νόμος του 1923, με τον οποίο η Κυβέρνηση ανέλαβε όλα τα έξοδα των δημοτικών σχολείων. Για την αντιμετώπιση των δαπανών ο νόμος του 1923 προνοούσε και την επιβολή επιπρόσθετης φορολογίας στους κατοίκους.
Στις 13 Φεβρουαρίου 2015 επισκεφτήκαμε με την τάξη μας το Κρατικό Αρχείο. Σκοπός μας ήταν να μάθουμε πότε λειτούργησε για πρώτη φορά το κάθε σχολείο. Με τη βοήθεια της κ.Κούλας Πιερή, λειτουργού στο Κρατικό Αρχείο και της κ.Έφης Παρπαρίνου, εφόρου του Κρατικού Αρχείου, μελετήσαμε τα Μητρώα Δασκάλων –Μαθητών κατά τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας (κωδικός συλλογής Ε19). Σύμφωνα με τα στοιχεία από το Κρατικό Αρχείο το Δημοτικό Σχολείο Βυζακιάς λειτούργησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1890 με δασκάλους τους Γεώργιο Χατζηχαραλάμπους και Χαράλαμπο Μιχαήλ. Το Δημοτικό Σχολείο Κανναβιών λειτούργησε για πρώτη φορά το 1907 με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Χατζηκυριάκου και μαθητές 16 αγόρια. Το Δημοτικό Σχολείο Ποταμίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1908 με δάσκαλο τον παπα-Δημήτρη Στυλιανού και με μαθητές 19 αγόρια. Το Δημοτικό Σχολείο Νικηταρίου λειτούργησε για πρώτη φορά το 1923 με δασκάλα την Καλλιόπη Παπαϊωάννου. Από το 1911 μέχρι και το 1923 τα παιδιά από το Νικητάρι πήγαιναν σχολείο στη Βυζακιά.
Τα σχολεία ήταν μικτά αγοριών και κοριτσιών. Φυσικά κατά τα πρώτα χρόνια τα αγόρια ήταν πολύ περισσότερα από τα κορίτσια. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι τα κορίτσια έπρεπε να μένουν σπίτι, να κάνουν δουλειές και να φροντίζουν μικρότερα αδέρφια. Οι δάσκαλοι στα σχολεία μας ήταν ένας ή δύο και εφαρμοζόταν η αλληλοδιδακτική μέθοδος, η οποία ήταν η διδασκαλία πολλών μαθητών από ένα δάσκαλο με βοηθούς τους πρωτόσχολους μαθητές.
Τα πρώτα σχολικά κτήρια χτίστηκαν με την εθελοντική βοήθεια των κατοίκων της κάθε κοινότητας, ενώ σύμφωνα και με τα σχόλια των Άγγλων επιθεωρητών οι μαθητές πολλές φορές έκαναν μάθημα έξω από την αίθουσα (την άνοιξη και το καλοκαίρι).
Η κρατική χορηγία που δινόταν στα σχολεία μας ήταν πολύ μικρή σε σχέση με το ποσό που πλήρωνε η κοινότητα και η εκκλησία για τη λειτουργία των σχολείων μας. Από το 1923 ολόκληρο το ποσό δινόταν από την αποικιακή κυβέρνηση, η οποία φυσικά το συγκέντρωνε από επιπρόσθετες φορολογίες που επέβαλλε στους κατοίκους.
Η ερευνητική εργασία μας θα δημοσιευθεί σε ένα μικρό βιβλιαράκι από το σχολείο μας με τίτλο «Η ιστορία των σχολείων Νικηταρίου, Βυζακιάς, Ποταμίου και Κανναβιών» και θα αποτελέσει ένα μικρό λιθαράκι στην καταγραφή και διάσωση της ιστορικής ταυτότητας των σχολείων της περιοχής μας.
Πιο κάτω παραθέτουμε διάφορες δημοσιεύσεις από Εφημερίδες για την έρευνα μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ γράψτε εδώ τα σχόλιά σας.